کی خدا در خاطرات خلقتش خطی سـیاه
عـاقبت با بغـض دور نام انسـان می کـشد ؟؟
نه ! خدا تا لحظه ی مرگ از بشر مأیوس نیست
انتهای هـرزگی گاهـی به ایمان می کشد
خوب می دانم چـرا با مـن مدارا می کنی
جور جهل بره را همواره چوپان می کشد
برده داران خوب می دانند کار خویش را
برده وقتی سیر شد کارش به طغیان می کشد
(اصغر عظیمی مهر)
چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد
چه نکو تر آنکه مرغی ، ز قفس پریده باشد
پر و بال ما شکستند و در قفس گشودند
چه رها چه بسته مرغی که پرش شکسته باشند
پیشانیت سیاه مبادا به ننگ ها
ای ماه! ای مـــراد تمام پلنگ ها
ایــن بـرکـه ها بــرای تو بسیــار کـوچـک اند
جای تو نیست سینه ی این چشم تنگ ها
آراسته سـت ظاهر رنگیـن کمان ولی
چون ابرها حذر کن از این چند رنگ ها
یک روز تو در اوجی و یک روز دیگری
دنیا دهن کجی ست به الا کلنگ ها
من چند روز پیش دلـی را شکسته ام
من را به رسمیت بشناسید سنگ ها!
(علیرضا بدیع)
باز هـــم تسبیـــح بســـم اللـــه را گــــم کرده ام
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام
طره از پیشانی ات بردار ای خورشیدکم!
در شب یلدا مسیر مــاه را گــــم کرده ام
در میان مردمان دنبـــال آدم گشته ام
در میان کوه سوزن کاه را گم کرده ام
زندگی بی عشق شطرنجی ست در خورد شکست
در صف مشتـــی پیــــاده شــــاه را گــــم کــــرده ام
خواستــم با عقل راه خویش را پیدا کنم
حال می بینم که حتی چاه را گم کرده ام
زندگی آنقدر هـم درهم نبود و من فقط
سرنخ این رشته ی کوتاه را گم کرده ام…
(علیرضا بدیع)
در حرم می بینی
آسمان در کف دستان غزل خوان امام من و توست
تو فقط عاشق باش
کمی از بی سرو سامانی این عالم دون فارق باش
به خدا می بینی
تو خدا می بینی
تو فقط عاشق باش
معلم پای تخته داد میزد
صورتش از خشم گلگون بود
و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود !
ولی آخر کلاسی ها لواشک بین خود تقسیم میکردند!!
وان یکی در گوشه ای دیگر جوانان را ورق میزد
برای آنکه بی خود های و هو میکرد و با آن شوربی پایان
تساوی های جبری را نشان میداد
خطی خوانا به روی تخته ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود
تساوی را چنین بنوشت :یک با یک برابر هست !!!
از میان جمع شاگردان یکی برخاست
همیشه یک نفر باید بپاخیزد!!
به آرامی سخن سر داد :
بر در چه می زنید...؟! دری وا نمی شود
من گشته ام... نگرد که پیدا نمی شود!
دریادلم، چگونه به یک قطره دل دهم؟
یک قطره آب مانده که دریا نمی شود
لیلا یکی... درست بگویم: خدا یکی
هر کس به یک کرشمه که لیلا نمی شود
حق با تو بود گر به دلت مهر من نبود
یوسف که پای بند زلیخا نمی شود
او سیب خواست، تو دیگر بگو چرا؟
آدم که خام خواهش حوا نمی شود
من گشته ام تمام جهان را عزیز من!
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
حالمان بد نیست غم کم می خوریم
کم که نه، هر روز کم کم می خوریم
چند روزی است که حالم دیدنی است
حال من از این و آن پرسیدنی است
گاه بر روی زمین زل می زنم
گاه بر حافظ تفأل می زنم
حافظ دیوانه فالم را گرفت
یک غزل آمد که حالم را گرفت
« ما ز یاران چشم یاری داشتیم/ خود غلط بود آنچه می پنداشتیم »
غرق یک فکر عجیبی شده ام
با خودم می گویم
عشق هم وصله ی ناجوری بود
روی پیراهن بی رنگ دلم
همه ی آبادی فهمیدند
که چقدر مجنونم
می نویسم دلم آتش دارد
همه دارند و همه ندارند مگر میشود همه داشته باشند و همه نداشته باشندش؟؟
آری میشود
و شده است
سالهاست که مردم امامی را دارند اما همه آن را از خود دور کرده اند
و این میشود که او را دارند اما او را ندارند
دلتنگ آقاییم
هرگونه کپی برداری از این وبلاگ شرعا حلال است و به اینکار توصیه می شود ;)
