انسان های احساســـی را باید قرنطینه کرد!
باید بردشان دورِ دور ....و دورشان را بلندترین حصار دنیا کشید...
انسان های احساســـی را ...
می دانی !
خراب می کنند دنیا را ...
نمی گذارند آدمک ها راه خودشان را بروند ،
نمی گذارند دنیا یخ ببندد ،
نمی گذارند ...
انسان های احساســـی را باید قرنطینه کرد!
اگر جایی برایشان اندیشیدی ،
مرا هم سوار کن!!!
مهربانم، ای خوب
یاد قلبت باشد یک نفر هست که اینجا
بین آدمهایی که همه سرد و غریبند با تو
تک و تنها، به تو می اندیشد
و کمی
دلش از دوری تو دلگیر است
مهربانم، ای خوب
یاد قلبت باشد، یک نفر هست که چشمش
به رهت دوخته ، بر درمانده
و شب و روز دعایش این است
زیر این سقف بلند، هر کجا هستی، به سلامت باشی
و دلت همواره، محو شادی و تبسم باشد
مهربانم، ای خوب
یاد قلبت باشد، یک نفر هست که دنیایش را
همه هستی و رویایش را
به شکوفایی احساس تو پیوند زده
و دلش می خواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد
مهربانم، ای خوب
یک نفر هست که با تو
تک و تنها با تو
پر اندیشه و شعر است و شعور
پراحساس و خیال است و سرور
مهربانم این بار یاد قلبت باشد
یک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزدیک است
و به یادت هر صبح گونه سبز اقاقی ها را
از ته قلب و دلش می بوسد
و دعا می کند این بار
که تو با دلی سبز و پر از آرامش،
راهی خانه خورشید شوی
و پر از عاطفه و عشق و امید
به شب معجزه و آبی فردا برسی
"مهین رضوانی فرد"
دل من عکسِ همه ، بسته به گیسوی تو نیست
در تب و تاب به آن چرخش ابروی تو نیست .
همه در فکر شکار لب و چشم و نظرند
نظر من به دو چشمان چو آهوی تو نیست .
دل من بند همین چادر مشکین شد و بس
سرّ من خال لب و عشوه هندوی تو نیست .
عسلم حجب و حیایت به جهان می ارزد
دلبری که فقط آرایش این روی تو نیست .
روی گردان که شوی باز بگویم احسنت
روی تو این طرف و آن ور و این سوی تو نیست .
چادرت شعبده ای کرد و دلم عاشق شد
هیچ سحری به توانایی جادوی تو نیست
همه چیز ...
در زندگی تکراری می شود !
به جز ، مهربـانی ... !
این مهم نیست که دل تازه مسلمان شده است
کـــه بـــه عشق تو قمــــر قاری قرآن شده است
مثــل من باغچـــــه ی خانــه هـــــم از دوری تــــو
بس که غم خورده و لاغر شده گلدان شده است
بس کـــه هر تکــه ی آن با هوسی رفت ، دلم
نسخه ی دیگری از نقشه ی ایران شده است
بی شک آن شیخ که از چشم تو منعم می کرد
خبـــــر از آمدنت داشت کـــه پنهان شده است
عشق مهمان عزیزی ست که با رفتن او
نرده ی پنجره ها میله زندان شده است
عشق زاییده ی بلـــخ است و مقیم شیراز
چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است
عشق دانشکده تجربه ی انسانهاست
گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است
هر نو آموختــه در عالم خود مجنون است
روزگاری ست که دیوانه فراوان شده است
ای که از کوچه معشوقه ی ما می گذری
بر حذر باش که این کوچه خیابان شده است
در حرم می بینی
آسمان در کف دستان غزل خوان امام من و توست
تو فقط عاشق باش
کمی از بی سرو سامانی این عالم دون فارق باش
به خدا می بینی
تو خدا می بینی
تو فقط عاشق باش
بر در چه می زنید...؟! دری وا نمی شود
من گشته ام... نگرد که پیدا نمی شود!
دریادلم، چگونه به یک قطره دل دهم؟
یک قطره آب مانده که دریا نمی شود
لیلا یکی... درست بگویم: خدا یکی
هر کس به یک کرشمه که لیلا نمی شود
حق با تو بود گر به دلت مهر من نبود
یوسف که پای بند زلیخا نمی شود
او سیب خواست، تو دیگر بگو چرا؟
آدم که خام خواهش حوا نمی شود
من گشته ام تمام جهان را عزیز من!
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
هرگونه کپی برداری از این وبلاگ شرعا حلال است و به اینکار توصیه می شود ;)
