پسرونه

. سکوت کن ...

هنگامیکه نمیدانی چه بگویی...

چه پاسخ دهی و یا چطور بگویی...

فقط سکوت کن

گاهی نگفتن شیرینتر از گفتن سخنان آشفته است که در لحظه تو را سبک میکند..

در آن لحظه سکوت کن..

یک وقتهایی سعی کن چشمانت را ببندی بر حرفای نیش دار..

سکوت کنی و ب زبانت اجازه دهی سکوت تمرین کند.‌

آن روزها ک نفهمیدی چه شد و از کجا بر سرت آوار مصیبت آمد..

کسی را مقصر نکن..

سکوت کن تا دلیل اصلی را در آرامش بیابی

دقیقه هایی ک حس انفجار در سلولهایت تو را از درون میخورد..

سکوت را تجربه کن..

که ذهنت با آرامش با قلبت مشورت کند و تصمیم درست بگیرد..

آری ....

همیشه فریاد کلید کار نیست

یک وقتهایی ...

سکوت پاسخ تمام دردها است...