لبـخنـــد مــاجـــرای عجیبـی دارد !
اگـر آن را به محبــوبـی هدیـه نمـایـی ،
احسـاس آرامش می کنــد
اگــر آن را بـه دشمنت تـقــدیـم کنـی ،
شرمنــده و پـشیـمـان خـــواهـد شـــد
و اگــر آن را به شخصی که نمی شناسی
هدیـه دهی ، بـرایـت صـدقـه خــواهــد بـــود
پـس لبخنــد بــزن ، زیــرا لبخنــد زنــدگی بـخـش است …!
قلبت را آرام کن...
یک وقتهایی بنشین و خلوت کن با تمام سکوت هایت،
نگاه کن به اطرافت،
به خوشبختى هایت،
به کسانی که میدانی دوستت دارند،
به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند،
و به خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت،
گاهی یک جای دنج انتخاب کن،
گاهی یک جای شلوغ...
آرامش را در هر دو پیدا کن،
هم درکنار شلوغی آدم ها...
هم درکنار پنجره ای چوبی و تنها...
دلمشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن،
باران را بی چتر بشناس،
خوشحالی را فریاد بزن،
و بدان که تو" بهترینى"
هرگونه کپی برداری از این وبلاگ شرعا حلال است و به اینکار توصیه می شود ;)
