دلم"آدم"هایی را می خواهد که بدون هیچ چشم داشتی خوبند!
بدون هیچ منتی نیکی می کنند.
بدون ذره ای غرور می بخشند و اسطوره تواضعند!
آدم هایی که تازه وقتی از آنها تشکر می کنی می گویند: وظیفه ام بود!
وظیفه ای که هیچ وقت نفهمیدم کجا تعریفش کرده اند...
دل است دیگر این بار بهانه "آدم" می گیرد!
