دلم میخواست های من زیادند..
بلندند…
طولانیند…
اما مهمترین دلم میخواست ها اینست که :
انسان باشم
انسان بمانم
انسان محشور شوم…
چقدر وقت کم است
تا وقت دارم باید مهرورزی کنم
به همین چند نفر که ازتمام مردم دنیا بامن نفس می کشند
باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم من است از جهان
وقت کم است بایدخوب باشم
مهربان باشم
ودوست بدارم همه زیباییها را ……
میگویند انسانهای خوب به بهشت میروند
اما من میگویم انسانهای خوب هرکجا باشند آنجا بهشت است
دنیا پُر از آدم های خوب است
اگر نمیتوانی یکی از آنها را پیدا کنی
کوشش کن یکی از آنها باشی
"دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که از آدمی چه ماند پس مرگ
عشق است و محبت است و باقی همه هیچ"
انسان های احساســـی را باید قرنطینه کرد!
باید بردشان دورِ دور ....و دورشان را بلندترین حصار دنیا کشید...
انسان های احساســـی را ...
می دانی !
خراب می کنند دنیا را ...
نمی گذارند آدمک ها راه خودشان را بروند ،
نمی گذارند دنیا یخ ببندد ،
نمی گذارند ...
انسان های احساســـی را باید قرنطینه کرد!
اگر جایی برایشان اندیشیدی ،
مرا هم سوار کن!!!
کاش می شد که کسی می آمد
باور تیره ی ما را می شست
و به ما می فهماند
دل ما منزل تاریکی نیست
اخم بر چهره بس نازیباست
بهترین واقعه همان لبخند است
کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم
که فراموش نگرددکه هنوز انسانیم…!
"کیوان شاهبداغی"
کی خدا در خاطرات خلقتش خطی سـیاه
عـاقبت با بغـض دور نام انسـان می کـشد ؟؟
نه ! خدا تا لحظه ی مرگ از بشر مأیوس نیست
انتهای هـرزگی گاهـی به ایمان می کشد
خوب می دانم چـرا با مـن مدارا می کنی
جور جهل بره را همواره چوپان می کشد
برده داران خوب می دانند کار خویش را
برده وقتی سیر شد کارش به طغیان می کشد
(اصغر عظیمی مهر)
هرگونه کپی برداری از این وبلاگ شرعا حلال است و به اینکار توصیه می شود ;)
